زمینه و هدف: بیماری­های مزمن، از قبیل سرطان و دیابت سالیانه موجب مرگ میلیونها نفر می­شوند. درصد بالایی از این بیماران همزمان دچار مشکلات روانشناختی نیز هستند و همچنین حالات روحی و روانی این بیماران در بهبود و تسریع درمان تاثیر بسزایی دارد. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه سه متغیر روانشناختی خود پنداره، مکان کنترل و مکانیسم‏های دفاعی در دو گروه از بیماران مبتلا به دیابت و افراد عادی انجام گرفت.

  روش کار: روش مطالعه حاضر پس رویدادی بوده است و در این مطالعه 80 نفر (40 بیمار مبتلا به دیابت -40 فرد سالم) به روش نمونه گیری در دسترس و همگن سازی انتخاب شده و با سه پرسشنامه استاندارد خودپنداره راجرز، مکانیسم­های دفاعی قمری و پرسشنامه مکان کنترل راتر، ارزیابی شدند. برای هر سه پرسشنامه اعتبار و پایایی مناسبی گزارش شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از روش تی استیودنت کای اسکویر و رگرسیون استفاده گردید.

  یافته­ها: از نظر خودپنداره و میزان استفاده از مکانیسمهای دفاعی بین دو گروه تفاوت معنی دار مثبت وجود داشت. اما دو گروه از نظر مکان کنترل تفاوت معنی داری نداشتند و بین مکان کنترل و مکانیسم­های دفاعی رابطه معنی دار و منفی بود ( 005/0> p ).

  نتیجه گیری: با توجه به معناداری تفاوت بین دو گروه از بیماران و افراد سالم در متغیرهای روانشناختی بررسی شده لازم است مسائل و مشکلات روحی و روانی بیماران دیابتی مد نظر کادر بالینی قرار گیرد تا شاهد بهبود و ارتقاء سلامت روانی این گروه از بیماران باشیم.