مقالات این مجله با دسترسی آزاد توسط دانشگاه علوم پزشکی اردبیل تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، K_hamidi@uma.ac.ir
چکیده: (684 مشاهده)
زمینه و هدف: سولفات روی بدلیل ایجاد پیوند کوئوردینانس با گروههای Rبرخی اسیدهای آمینه مانند هیستیدین و سیستئین موجب رسوب پروتئینها میگردد. هدف از این مطالعه یافتن غلظت مناسب از سولفات روی برای رسوب هموگلوبین هست که دراندازه گیری میزان و فعالیت آنزیم کاسپاز 3 داخل گلبولهای قرمز با روشهای به ترتیب الایزا و کالریمتری ایجاد تداخل مینماید. روش کار: در این مطالعه، تنشهای اسمزی هیپرتونیک و هیپوتونیک بر روی گلبولهای قرمز اعمال گردید. علاوه بر این، محیط غیر تنشی ایزوتونیک به عنوان کنترل بکار گرفته شد. سلولها در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد در بازه های زمانی ۱۵ دقیقه و ۲۴ ساعتقرار داده شدند. بعد از لیز این سلولها بوسیله دستگاه اولترا سونیک هوموژنایزور و متعاقب آن حذف غشاهای گلبولهای قرمز با کمکسانتریفوژشرایط مطلوب هم از نظر غلظت سولفات روی و نیز مدت زمان دادن فرصت برای اتصال سولفات روی به هموگلوبین و مدت زمان مناسب برای سانتریفوژ بصورت تجربی و پلکانی انجام گردید و بعد از هموگلوبینزدایی میزان و فعالیت آنزیم کاسپاز ۳ در نمونه ها اندازه گیری گردید. یافته ها: غلظت مناسب سولفات روی ۶ میلیمول، مدت زمان مطلوب اتصال سولفات روی به هموگلوبین۱۰ دقیقه در دمای آزمایشگاه و نیز مدت زمان سانتریفوژ ۳۰ دقیقه در ۳۰۰۰ دور در دقیقه بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که سولفات روی با غلظت ۶ میلی مول قادر هست که بدون تاثیر بر روی میزان و فعالیت آنزیم کاسپاز ۳ موجب رسوب و حذف هموگلوبین شود.
Karimzadeh Shushbolagh N, Mansour Kiaie S, Hamidi Nokhostin K. Hemoglobin Removal by Zinc Sulfate to Assay Level and Activity of Red Blood Cell Caspase 3 Using ELISA and Colorimetric Methods. J Ardabil Univ Med Sci 2023; 23 (1) : 7 URL: http://jarums.arums.ac.ir/article-1-2272-fa.html
کریم زاده شوشبلاغ نسیم، منصور کیایی سپیده، حمیدی نخستین کمال الدین. استفاده از سولفات روی به منظور حذف هموگلوبین در اندازهگیری میزان و فعالیت آنزیم کاسپاز 3 گلبول های قرمز به روشهای الایزا و کالریمتری. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل. 1402; 23 (1) :82-90
.png)
.png){kind=small}
