گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده: (155 مشاهده)
زمینه و هدف:مهندسیبافتحوزهروبهرشدیبرایترمیموجایگزینیعملکردمعیوببافتیاارگانآسیبدیدهاست وامروزهبهعنوانیکدرماننوین برایجایگزینیروشهایمرسومپیوندمطرحگردیدهوبهاینمنظورموادزیستیپلیمری (داربستها) وسلولهایزندهرابه کارمیگیرد.هدف از این مطالعه ساخت نانوداربست پلی کاپرولاکتون(PCL) و بارگذاری سیلیمارین بر روی نانوداربست جهت بررسی زیست سازگاری و توان تکثیر سلولهای PC12 بر روی آن میباشد. روش کار: به منظور تهیه نانوداربست پلی کاپرولاکتون و بارگذاری سیلیمارین بر روی آن، محلول پلی کاپـــرولاکتــــون 7 درصد (حل شده در استیک اسید) با محلول سیلیمارین با غلظت 0/9 درصد وزنی مخلوط شد، سپس توسط دستگاه الکتروریسی داربست تهیه شد. مورفولوژی داربست توسط میکروسکوب الکترونی روبشی (SEM) و ساختار شیمیایی داربست توسط طیف سنجی ATR-FTIR مورد ارزیابی قرار گرفت. زیست سازگاری داربست و بقای سلولی، سلولهای PC12، با تست MTT و میکروسکوپ SEM بررسی شد. یافته ها: بررسی مورفولوژی داربست و ساختار شیمیایی آن نشان دهنده تخلخل مناسب داربست و بارگذاری موفق سیلیمارین بر روی داربست PCL بود. زیست سازگاری داربست 24، 48 و72 ساعت بعد از کشت سلولهای PC12 مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان دهنده افزایش زنده مانی سلولها و اتصال مناسب سلولها بر روی داربست بود. نتیجهگیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بارگذاری سیلیمارین بر روی داربست پلی کاپرولاکتون باعث افزایش توان تکثیر و زنده مانی سلول های PC12 میشود. از این رو این داربست می تواند کاندید مناسبی برای مهندسی بافت عصب باشد.
Najafi R, Asadi A, Zahri S, Abdolmaleki A. Fabrication of Nanofiber Scaffolds Using Polycaprolactan Containing Silymarin to Study Neural Cell Tissue Engineering. J Ardabil Univ Med Sci 2022; 22 (1) :7-17 URL: http://jarums.arums.ac.ir/article-1-2186-fa.html
نجفی رضا، اسدی اسداله، زهری صابر، عبدالملکی آرش. ساخت داربست نانوالیاف با استفاده از پلی کاپرولاکتون حاوی سیلیمارین جهت بررسی مهندسی بافت سلولهای عصبی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل 1401; 22 (1) :17-7
