مقالات این مجله با دسترسی آزاد توسط دانشگاه علوم پزشکی اردبیل تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
گروه زیست شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران ، Roya safarkar@yahoo.com
چکیده: (2597 مشاهده)
زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از عوامل شایع در ایجاد عفونتهای بیمارستانی میباشد. ژنهای مربوط به اپرون ica پلی ساکاریدهای چسبنده بین سلولی را تولید میکنند که مستقیماً در تشکیل بیوفیلم و عفونت زایی این باکتری نقش اساسی دارد.این مطالعه به منظور بررسی فراوانی ژن icaA در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری در برخی از مراکز بالینی شهر رشت انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 98، تعداد 100 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از تعدادی از مراکز بالینی شهر رشت جمعآوری شدهو آزمایشات تاییدی به منظور شناسایی باکتری انجام شد. سپس با روشهای مولکولی شناسایی ژن icaA و میزان فراوانی آن بررسی گردید. بررسیالگوی مقاومتآنتیبیوتیکیایزولهها باروشانتشاردیسکدرمقابل10 آنتی بیوتیک و همچنین توانایی تولید بیوفیلم به روش کنگو رد انجام شد. یافته ها: در مطالعه حاضر از بین 100 ایزوله بررسی شده بیشترین مقاومت دارویی متعلق به پنی سیلین و کمترین مقاومت متعلق به سیپروفلوکساسین بود. تعداد 81 ایزوله (81%) مقاوم به متی سیلین و 37 ایزوله (37%) مقاومت چندگانه داشتند. از بین 37 ایزوله با مقاومت چندگانه، 32 ایزوله (48/86%) دارای ژن icaA و 24 ایزوله (9/64%) توانایی تولید بیوفیلم قوی داشتند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، استافیلوکوکوس اورئوس دارای ژن icaA، تولیدکننده بیوفیلم قوی، مقاوم به متی سیلین، شیوع بالایی دارد. این امر لزوم مدیریت جدی در تجویز آنتی بیوتیک ها را یادآوری میکند.
Habibi S, Safarkar R, Rouhi V. Frequency Evaluation of icaA Gene in Multidrug Resistant Staphylococcus aureus Strains Isolated from Clinical Specimens in Rasht. J Ardabil Univ Med Sci 2019; 19 (4) :448-457 URL: http://jarums.arums.ac.ir/article-1-1787-fa.html
حبیبی ساناز، سفرکار رویا، روحی وحید. ارزیابی فراوانی ژن icaA در ایزولههای استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به چند دارو جدا شده از نمونههای بالینی در شهر رشت. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل. 1397; 19 (4) :448-457