حافظ میرزانژاد اصل،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف: آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس به ترتیب ناشی از مراحل لاروی کرمهای نواری اکینوکوکوس مولتی لوکولاریس و اکینوکوکوس گرانولوزوس می باشد. این مطالعه برای تعیین میزان گسترش بیماری AE و CE انسانی در میان عشایر و دامداران و کشاورزان جلگه مغان صورت گرفته است. شیوع عفونت (CE و AE) به طور معنی داری با سن افزایش می یابد.
روش کار: در این مطالعه از روش ELISA و برای بار اول جهت غربالگری از HCF-Ag (آنتی ژن خام مایع کیست هیداتیک) استفاده شد و با آنتی ژنهای اختصاصی AgB، آنتی ژن ۵ و +۲ Em به ترتیب شیوع سیستیک اکینوکوکوزیس و آلوئولار اکینوکوکوزیس بررسی شد. ۲۰۰۳ نمونه سرم به طور تصادفی از جمعیت نرمال از شش منطقه مختلف جلگه مغان جمع آوری شد. در مرحله اول آزمایش برای غربالگری سرمها با استفاده از پروتئین ایمنی مرتبط با آنزیم و HCF-Ag مورد آزمایش قرار گرفت. پس از آن، سرولوژی تمام سرم ها با استفاده از آزمون ELISA و آنتی ژنهای اختصاصی برای آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: از ۲۰۰۳ نمونه سرم ۲۴ مورد از سرم ها ۱/۱۹% AE مثبت شد. آلودگی در مردان بیشتر از زنان (۲/۱% در مقابل ۰/۶%) بود. گروه سنی ۱۹-۵ ساله کمترین میزان آلودگی و ۵۹-۴۰ بالاترین میزان آلودگی را نشان دادند (۲%). در مورد سیستیک اکینوکوکوزیس با آنتی ژن اختصاصی ۵ Ag- تعداد ۱۶۴ نمونه سرمی، مثبت شدند یعنی میزان آلودگی ۷/۶% و با آنتی ژن اختصاصی Ag-B تعداد ۱۵۶نمونه سرمی مثبت شدند.
نتیجه گیری: داده های موجود نشان می دهد که بیشترین میزان عفونت در منطقه بران و عیوضلو (پلنگلو) دشت مغان و پایین ترین میزان عفونت انسانی در منطقه پارس آباد (نادرکندی و آغ قباق) می باشد. در مناطق با آلودگی بیشتر، عامل خطر مرتبط با بیماری CE و AE نوع آب مصرفی و روش استفاده از سبزیجات خوراکی و وحشی و شغل و داشتن و یا نداشتن آگاهی در مورد بیماریهای هیداتید می باشد. آلودگی سگ های جلگه مغان، یکی از اصلی ترین شاخصها و عوامل خطرهای بالقوه برای آلودگی انسان می باشد.
.png)
.png){kind=small}
