زمینه و هدف: علی­رغم پیشرفتهای مؤثّر در تشخیص و درمان در چهار دهه اخیر آنفارکتوس میوکارد با صعود قطعه ST ( STEMI ) همچنان یک مشکل بزرگ سلامت عمومی در دنیای صنعتی و یک معضل فزاینده در کشورهای در حال توسعه محسوب می­شود. با توجه به نقش سن و جنس در وقوع انفارکتوس میوکارد، همچنین تغییرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دهه های اخیر در ایران که خود می­تواند بر اپیدمیولوژی بیماری تأثیر بگذارد؛ برآن شدیم تا روند تغییرات سنی و جنسی بیماران با اولین STEMI را در یک دهه تعیین کنیم.

  روش­ کار: در این مطالعه مشاهده­ای مقطعی تکمیل چک لیست­ برای بیماران با اولین STEMI انجام گرفت.آنالیزداده ها با نرم­افزار آماری۱۴ SPSS وآزمونهای کای دو، ANOVA و Mann-Whitney با در نظر گرفتن ۰۵/۰= α انجام شد.

  یافته­ها: از بین ۱۸۲۹ بیمار با اولین STEMI ، ۴/۷۶% مرد و ۶/۲۳% زن بودند. میانگین سنی بیماران ۷/۱۲ ± ۰۹/۵۹ سال بود. میانگین سنی زنان ۶/۱۱ ± ۱/۶۶ سال و مردان ۲/۱۲ ± ۹/۵۶ سال بود که اختلاف معنی­داری داشت (۰۰۱/۰ > p). تغییرات میانگین سنی کلی، مردان و زنان در طول این ۱۰ سال تغییر معنی­داری نشان نداد. بیماران با انفارکتوس میوکارد زودرس ۱۵% بیماران را تشکیل می­دادند که تغییر درصد فراوانی آنها در طول ۱۰ سال چشمگیر نبود. درصد فراوانی جنسی بیماران نیز در طول این ۱۰ سال تغییر معنی­داری از نظر آماری نداشت. شایعترین ریسک فاکتور مصرف سیگار (۷/۴۳%) و سپس هایپرتانسیون (۸/۳۲%) بود. سابقه هیپرلیپیدمی در ۳/۲۷% و دیابت در ۸/۱۸% بیماران وجود داشت. تغییرات درصد فراوانی هیچکدام از ریسک فاکتورها در طول ۱۰ سال از الگوی خاصی تبعیت نمی­کرد.

  نتیجه­گیری: عدم تغییر روند سنی و جنسی بیماران در طی ۱۰ سال می­تواند نقش اصلی عوامل بیولوژیک را مطرح کند. با وجود مشاهده­ای بودن این پژوهش تغییر نکردن ریسک فاکتورهای ماژور قلبی عروقی در طی ۱۰ سال عملکرد ضعیف در حوزه پیشگیری اولیه را نشان می­دهد.