---

زمینه و هدف:صرع رولاندیک خوش خیم (Benign rolandic epilepsy) از خوش خیم ترین سندرمهای صرع در اطفال میباشد که معمولابین سنین ۱۴-۳ سالگی رخ داده و بصورت اتوزومال غالب به ارث می رسد و دارای پیش آگهی بسیار عالی است. هدف از این مطالعه نشان دادن پیش آگهی و پاسخ درمانی خوب بیماران با صرع رولاندیک بوده است.

روش کار: در یک مطالعه توصیفی آینده نگر در سالهای ۷۹-۱۳۷۸ در کلینیکهای نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از بین بیماران مصروع مراجعه کننده، بر اساس شرح حال، معاینه فیزیکی، معیارهای تشخیصی و یافته های الکتروآنسفالوگرافی تعداد ۲۱ بیمار مبتلا به صرع رولاندیک مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها : ۱۷ نفر از بیماران مذکر و تنها ۴ نفر از آنان مونث بودند جوانترین بیماران ۴ ساله و مسن ترین آنها ۱۸ ساله بود. سابقه فامیلی مثبت از نظر ابتلا به صرع رولاندیک در ۷ نفر از بیماران وجود داشت. ۱۸ نفر از بیماران تحت درمان با کاربامازپین و ۳ نفر تحت درمان باوالپروات سدیم قرار گرفته بودند. در تمامی بیماران هیچگونه عودی از حملات بعد از شروع درمان دیده نشده بود.

نتیجه گیری:شناخت علایم بالینی، توجه به یافته های الکتروآنسفالوگرافی، درمان مناسب و امیدوار کردن والدین به بهبودی قطعی حملات در بررسی بیماران با صرع رولاندیک حایز اهمیت است.