کیوان انوش، هاله ولی زاده حقی، حامد واحدی، رحمان نعمتی، حسام میکائیلی خیاوی،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف: رویش نا بهجا اختلالی است که در آن دندان مسیر رویش معمولش را طی نکرده و در صورتی که به موقع تشخیص داده نشود، منجر به مشکلات اکلوژنی می شود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی رویش نا به جا در مولر اول و کانین دائمی در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی اردبیل بود.
روش کار: با مشاهده رادیوگرافیهای پانورامیک ثبت شده از سال ۹۵ تا ۹۷ فراوانی رویش نا به جای مولر اول دائمی در کودکان ۵ تا ۸ سال و کانین دائمی در کودکان ۱۰ تا ۱۳ سال مورد بررسی قرار گرفت. سپس توزیع فراوانی بر حسب جنسیت، فک درگیر و درگیری یک طرفه یا دوطرفه با استفاده از آزمون کای دو ارزیابی شد.
یافته ها: فراوانی رویش نا به جای مولر اول دائمی ۲/۱ درصد و کانین دائمی ۶/۴ درصد به دست آمد. تفاوت معنیداری در فراوانی رویش نا به جای مولر اول بر حسب جنسیت بیمار (p=۰/۳۶۶)، فک درگیر (p=۰/۱۳۲) و درگیری یک طرفه یا دوطرفه ( p=۰/۳۶۶) وجود نداشت. تفاوتی در میزان فراوانی رویش نا به جای کانین دائمی بر حسب جنسیت بیمار (p=۰/۳۸۴) و درگیری یک طرفه یا دو طرفه (۰/۰۵۶p=) مشاهده نشد. رویش نا به جا در کانین دائمی در فک بالا بیشتر از فک پایین بود (p=۰/۰۱۲).
نتیجه‌گیری: فراوانی رویش نا به جا در مولر اول دائمی۲/۱درصد و کانین دائمی ۶/۴درصد و در محدوده مطالعات جوامع دیگر به دست آمد.
.png)
.png){kind=small}
