اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی
و علائم اختصاصی آن در افراد نابینا و کمبینا
|
مرضیه گشولی ، عذرا محمدپناه اردکان* ، آزاده چوبفروش زاده ![](./files/0allsites/images/pubmed20.png) |
گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران ، azramohammadpanah@ardakan.ac.ir |
|
چکیده: (1372 مشاهده) |
زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی و علائم اختصاصی آن در افراد نابینا و کمبینا بود.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیۀ افراد نابینا و کمبینای موسسه آموزشی نابینایان ابابصیر شهر اصفهان بود که به روش نمونهگیری در دسترس، ۲۶ شرکت کننده انتخاب شدند و به صورت تصادفی (۱۳ نفر) در گروه آزمایش و (۱۳ نفر) در گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش مطابق با پروتکل طرحواره درمانی یانگ ۱۰ جلسه (بهصورت هفتگی) تحت آموزش قرار گرفتند، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه آموزشی را دریافت نکردند. دادهها به روش خودگزارش دهی (شاخص هراس اجتماعی) جمع آوری گردید و با اســـتفاده از آزمون کوواریانس بهوسیله نرمافزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: یافتهها تفاوت معناداری میان اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش در زمان ورود به طرح، بلافاصله پس از درمان و یک ماه پس از درمان را نشان داد؛ اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجهگیری: یکی از درمانهای مفید و پربازده برای اختلالات مقاوم، مبهم و درازمدت که ریشه در دوران کودکی دارند «طرحواره درمانی» ابداعی یانگ میباشد و گروهی بودن فرآیند درمان نیز از عوامل مهم اثربخشی این مدل درمانی در پژوهش حاضر محسوب میشد |
|
واژههای کلیدی: اضطراب اجتماعی، طرحواره درمانی گروهی، افراد نابینا و کمبینا |
|
متن کامل [PDF 264 kb]
(476 دریافت)
|
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی- روانپزشکی دریافت: 1400/3/13 | پذیرش: 1400/4/30 | انتشار: 1399/10/10
|
|
|
|